چه گويمت  كه  دلم  از  جدائيت  چون  است

دلم جدا ز تو دل نيست  قطره ى  خون  است

تو كرده اى دل من خون و تا ز  غصه  كنى

دوباره خون  به  دلم  پرسیم  دلت چون است

نه زلف و خال و رخ ليلي،آن دگر چيز است

كه آفت دل و  صبر  و  قرار  مجنون  است

ز مور  كمترم  و  مي كشم  به  قوت  عشق

به دوش باري  ، كز  حد  پيل  افزون  است

ز   من   بريدى  اگر  مهر  بي  سبب   دانم

كه اين نه كار تو اين كار،كار گردون  است

اگر  به  قامت  موزون   كشد   دل    هاتف

نه جرم او كه تقاضاى طبع   موزون   است